De kleuterzoon heeft eigenlijk nog nooit bijzonder veel gegeven om de kleren die hij aantrekt of hoe hij er uitziet. In tegenstelling tot de peuterdochter geeft hij vooral om hoe kleren zitten, en zelfs daarin valt het in vergelijking met zijn zusje nog alleszins mee. Waar ik de peuterdochter kleren in overleg aanreik (of ze pakt ze überhaupt zelf) en met haar sokken bemoei ik me echt niet meer, leg ik de kleren van de kleuterzoon doorgaans klaar. En die trekt hij dan aan. Best handig.
Natuurlijk vindt hij kleding met een thema wat hij toevallig waardeert extra leuk. En die staart op zijn hoofd heb ik ook niet verzonnen. Toch gaat zijn voorkeur daar naar uit omdat hij zich daarmee kan identificeren met het één of andere figuur wat hij cool vindt en niet vanwege de kleding of verschijning zelf.
Ik was dan ook ronduit verbaasd toen we bij de Hollandse Eenheids Maatschappij liepen en er opeens een uitgesproken voorkeur werd uitgesproken. Er moesten nieuwe slippers komen, de oude waren te klein en gezien de huidige temperaturen zijn die dingen best handig. Ik koos in eerste instantie voor een simpel stel teenslippers en de kleuterzoon vond het prima. Tot hij ‘sandalen’ tegenkwam.
‘Mag ik die mamma?’ vroeg hij verrukt. ‘In plaats van deze’, bedacht ie er nog wel bij. ‘En dan wil ik ze meteen aan!’ De gevallen waren twee keer zo duur als degenen die we in eerste instantie uitzochten maar nog altijd niet direct een diepte-investering. Dus ja, dat mocht wel. Het manneke was helemaal gelukkig. Qua lopen moest hij nog wel even wennen, maar dat nam hij op de koop toe.
En zo zat mijn kleuterzoon later heel cool een drankje te testen. Met zijn staart en zijn nieuwe sandalen. En als ik hem dan zo zie smelt mijn moederhart een beetje hoor. Wat kan hij heerlijk en prachtig authentiek zijn. Ik hoop toch zo ontzettend dat hij zo blijft!