Het gaat werkelijk iedere week hetzelfde… De kleuterzoon heeft ’s middags zwemles en we gaan daar direct na school naar toe. Iedere week bedenk ik me dat te laat en moeten er in allerijl zwemspullen worden verzameld.
Nu heeft hij voor zwemmen niet meer nodig dan een zwembroek en vooruit, een handdoek, dus tot nu toe kom ik er aardig mee weg. De peuterdochter gaat altijd spelen bij de opvang en heeft daarbij geen benodigdheden. De luier voor de dreumesdochter vergeet ik structureel, gelukkig is ze een ochtendpoeper*…
Omdat het ’s middags bij de kinderopvang van de sportschool nogal een kippenhok is, neem ik de dreumesdochter altijd maar zelf mee. De peuterdochter vermaakt zich er prima, maar mijn dreumesmeisje zou zich denk ik ongelukkig voelen in al die drukte.
Het zou helemaal niet zo’n gek idee zijn om naast de zwembroek en handdoek ook wat speelgoed mee te nemen. Het is me één keer gelukt om een fruithapje in de tas te mikken, maar verder ben ik nog niet gekomen.
Gelukkig hebben met name kleine kindjes de neiging om het liefst te spelen met dat wat geen speelgoed is. Zo kruipt de dreumesdochter met groot genoegen in de kluisjes als de kleuterzoon zich omkleedt. En tijdens het kijken naar de zwemles is ze meestal zoet met mijn sleutels of het heen en weer wandelen langs hekjes.
Het meest blij wordt ze als ze per ongeluk mijn portemonnee weet te bemachtigen. Ik ben daar niet uitgesproken gelukkig mee, die pasjes zijn gewoon niet handig om kwijt te raken immers, en de dreumesdochter heeft dat haarfijn door.
Wat niet mag is het allerleukst om te doen en sowieso is het natuurlijk grappig om al die pasjes uit hun vakjes te halen. Soms zit er zelfs muntgeld in, dat is helemaal feest. Kortdurend dan, want dat haal ik toch graag snel uit haar vingertjes.
Inmiddels heb ik vrij goed inzicht in welke pasjes er precies in mijn portemonnee zitten. En word ik steeds sneller in het ding weer op de vertrouwde manier te ordenen.
*Ik weet het, dit gaat een keer mis.