“Ik had de kinderen vanmiddag,” dat klinkt natuurlijk gek. Bianca zit weer in het ochtend- en avonddienstschema en zodoende trok ik er op uit. Soms denk ik dan: “Wat zal men wel niet denken wanneer zij een vader met kinderen in het weekend zien?” Niet dat ik mij daar iets van aantrek, natuurlijk. Er op uit trekken probeer ik vaker te doen – in ‘KISS’ schreef ik over die worsteling.
Vanmiddag was de knoop snel doorgehakt: de ochtend stond in het teken van uitgebreid ontbijten, marathons van Eliud Kipchoge – ? van de Marathon – en van sportvrienden bij atletiekvereniging GVAC. Allemaal kanjers, die 42.195 meter trotseerden onder vrij pittige omstandigheden. Ik maakte ondertussen de inschatting om nog voordat de LEGO en kinderen door de kamer vlogen naar buiten te gaan; bovendien zag de kleuterzoon een reis naar de Romeinen wel zitten, de peuterdochter gaat daar dan meestal in mee.
Hoewel we wat laat waren, maar hé, ondanks lichte tegenzin fietste de kleuterzoon wel helemaal zelf naar Genneper Parken waar het PreHistorisch Dorp staat. Iedere keer weer is ons bezoek een succes; de twee oudsten vinden snel hun weg en vooral de kleuter is zich ervan bewust, dat niet álles kan (en mag). “Een zwaard is hem wel toevertrouwd.” We gaan snel een keer terug om met de kano’s het water op te gaan, want dat durfde ik met de dreumesdochter op m’n rug niet aan.
Aarsman collectie
Terwijl de dreumes de uurtjes in het park benutte om uit te zieken, zetten de anderen hun zinnen op boogschieten. Bij de één ging dat sneller dan bij de ander.
De peuter kon alleen niet zonder hulp van pappa dus even later zat ik gehurkt met een boog in mijn hand en dreumes op mijn rug. Voor hen die de Volkskrant lezen; Hans Aarsman beschouwt daarin ’s woensdags een persfoto. Zijn scherpe ogen valt meer op dan menig lezer. Soms denk ik zelf onderwerp te zijn van de ‘Aarsman collectie’ – daar gaat ie.
“Het meisje is gekleed in een zomerjurkje – is het erg warm voor de tijd van het jaar? Is het de eerste keer, dat ze met pijl en boog schiet – waarschijnlijk, want haar vader moet er aan te pas komen om haar te helpen? Toch kijkt ze gespannen – alsof ze weet wat er gaat komen. Op de ‘schietlijn’ staan nog twee pijlen te wachten – zou ze van anderen de spanning hebben afgekeken? De ‘baby’ op vaders rug denkt er het fijne van – afgaand op de historische boerderij en het beeld op de voorgrond gaat de fotograaf misschien anders dan de andere mensen gekleed.” Etcetera.
Al met al genoten wij van een zonovergoten middag in deze bijzondere achtertuin. Gaat dat zien.