De eerste tien lesweken zitten er al weer op. Mijn klasgenoten en ik hebben veel geleerd over de organisatie van de opleiding en natuurlijk over basiszorg.
De afsluiting van de periode bestond uit een presentatie, een portfoliopresentatie wel te verstaan. Waar deze naam precies op gebaseerd is, is mij eerlijk gezegd niet geheel duidelijk. Er is in mijn beleving niet echt sprake van een portfolio, dus dan kun je het lastig presenteren lijkt me.
Misschien is het zo genoemd omdat het wat lastig was om het beestje een naam te geven; de presentatie moest wat persoonlijke informatie bevatten, iets over leerdoelen, een beetje motivatie en hier en daar wat reflectie.
Natuurlijk bereidde ik mijn eigen verhaal voldoende voor om geen flater te slaan voor de klas, maar verder ging ik met weinig verwachtingen naar school. Het leek me wat saai eigenlijk.
Niets bleek minder waar. Het was ontzettend leuk om de verhalen van mijn klasgenoten te mogen beluisteren. Iedereen heeft heeft zijn eigen verhaal en beweegreden én manier om daar over te vertellen.
Wat is het mooi om te horen waar mensen vandaan komen en wat ze beweegt om terug de schoolbanken in te kruipen. Met een lach en een traan hebben mijn klasgenoten bij mij voor veel inspiratie gezorgd!