De man en ik keken gezellig samen tv. We hadden natuurlijk voor een romantische film kunnen kiezen, maar somehow viel de keuze op een uitzending van Tegenlicht over ‘de worsteling van de Groenmens’.
Nu weet ik niet of wij ons Groenmensen zouden mogen noemen, maar we doen wel ons best. Geen auto, in ieder geval flexitariër, braaf afval scheiden, wasbare luiers en veel tweedehands kleding.
Aan de andere kant ben ik fan van de wasdroger en houden we allemaal erg van lang douchen. En hoewel we ons best doen om niet te veel zooi te kopen, houden we wel van mooie spullen.
In de uitzending kwam het woord ‘ecorexia’ langs. Het staat niet in de DSM-V, maar het betekent zoiets als doorslaan in groen leven. Dat is zeer subjectief natuurlijk, waar sommige mensen ons volslagen ecorectisch zullen vinden, zullen anderen ons beschouwen als ontzettende vervuilers.
Qua duurzaamheidsgehalte hoop ik dan maar dat we in iedere geval ergens aan de goede kant van het midden zitten. Ik vrees alleen dat de term ecorexia in feite nergens op slaat. Het duidt op doorslaan in groen leven en de uitzending van Tegenlicht leerde me dat doorslaan daarin haast niet mogelijk is.
En dan bedoel ik te zeggen dat het helaas echt niet overdreven is om je uiterste best te doen je ecologische voetafdruk te verkleinen. Het is vooral heel hard nodig. De groenmensen met ecorexia zijn vooral goed bezig…
Daarmee is er dus een ziekte die we eigenlijk met zijn allen zouden moeten krijgen. Dat is weer eens iets anders!