Het is feest dit weekend, de eerste verjaardag van ons dreumesmeisje moet immers gevierd worden. Heel leuk natuurlijk, maar het vraagt wel enige voorbereiding van afdeling inkoop.
Er moet taart komen. De man heeft zich recent ontpopt tot een heuse taartenbakker, dus er moeten ingrediënten worden verzameld. Dan een chipje, een snoepje en een drankje en ook nog iets dinerachtigs.
Ik vind dat eerlijk gezegd een hele klus. Ik had me daarom voorgenomen om de hele handel op vrijdagavond, in mijn eentje, te gaan kopen.
De man echter, draait zijn hand niet om voor dit soort toestanden om. We zijn zeg maar tamelijk complementair… Hij had bedacht dat we wel even met zijn allen boodschappen deden.
En zo vond ik mijzelf op vrijdag aan het eind van de dag met drie kinderen in de supermarkt op zoek naar feestjesingrediënten. Vre-se-lijk. Tegelijkertijd had ik ergens bewondering voor de man die onverstoorbaar bij elkaar raapte wat ie nodig had.
Die onverstoorbaarheid is toch een gave hoor. Daar kan ik bepaald nog wat van leren. Desondanks rende ik na de taart en drankjes welhaast gillend de winkel uit en haalde de rest toch nog ’s avonds alleen. Lekker zen…