Mijn baby is baby-af. Op deze eerste dag van de lente en tevens de dag van het Downsyndroom is mijn kleinste meisje één geworden. Het is alweer een jaar geleden dat ze ein-de-lijk geboren werd.
Ik kan weer eens een stapel clichés uit de kast halen; het gaat zo snel, ze wordt zo groot, ze zijn maar kort heel klein etcetera. Tegelijkertijd ben ik ergens ook blij dat het eerste babyjaar er op zit. Het hele intensieve van een kleintje is er inmiddels af.
Maar ik moet toch ook even wennen hoor. We hebben nu een dreumesdochter. Ze mag op haar verjaardag een feestje vieren bij Yip, en natuurlijk trakteren. Dan krijgt ze ’s avonds een cadeau en komend weekend vieren we het feestje nog eens echt.
Ga ik deze echte verjaardag maar eens gebruiken om lekker melancholisch te doen…