Zo af en toe is het weer eens tijd voor een primeur en in het kader daarvan kreeg de kleuterzoon afgelopen vrijdag zijn allereerste rapport mee naar huis. Voor degenen die het misschien even vergeten waren, de kleuterzoon is een kleuter. Hij zit in groep twee. Wat mij betreft hadden we deze primeur nog wel even uit kunnen stellen want ik geloof niet dat we er al te veel aan hebben.
Sterker nog, ik word er eigenlijk een beetje nerveus van dat we in dit land dus zover zijn dat we de prestaties van een vijfjarige netjes documenteren. Ik deed even een rondje google om uit te zoeken of dit nou aan de school ligt waar de kleuterzoon naar toe gaat, maar dat blijkt niet het geval. Het is namelijk zo dat scholen verplicht zijn om ergens in de twee jaar dat kleuters kleuteren een onafhankelijke toets af te nemen. Ik heb zo snel niet gevonden wie dat precies bedacht heeft, maar ik vraag me wel af wat die gene daar dan precies bij dacht.
Zo’n onafhankelijke toets is bijvoorbeeld een citotoets. En omdat dat de toets is waar op veel scholen gedurende de hele schoolcarrière mee gewerkt wordt, krijgen veel kleuters een citotoets voor de kiezen. Opzich begrijpelijk. Maar tegelijkertijd helemaal niet. Een citotoets bij een kleuter, what are we thinking?!
Scholen zijn vervolgens niet verplicht om de uitslag van zo’n toets met de ouders te delen. Dat vind ik dan helemaal hilarisch. Dus je weet als ouder dat je kind getoetst wordt, maar als een school wil kan de uitslag geheim blijven. Dat gaat toch nergens over? Dat lijkt me niet houdbaar en opeens begrijp ik ook waar dat rapport van de kleuterzoon vandaan komt. De uitslag van de citotoets is niet meer dan een lijntje en een cijfertje en ik wil toch vooral weten hoe het zit met de inzet, of er een beetje progressie is en of de leerkracht zich kan vinden in de uitslag van die cito.
Ik vrees daarom dat de kleuterzoon een rapport kreeg omdat iemand heeft bedacht dat kleuters verplicht een onafhankelijke toets moeten maken. Wat mij betreft kunnen we daar beter ogenblikkelijk mee stoppen. Dan kunnen onze kleuters weer bezig met belangrijkere zaken. Spelen bijvoorbeeld.