Waarom precies weet ik niet meer, maar alweer een tijdje geleden kregen de kleuterzoon en peuterdochter een zogenaamde Brickhead van Lego. Dit zijn een soort zelf te bouwen, robotachtig aandoenende* figuurtjes. Ze komen in allerlei soorten en de kleuterzoon kreeg het beest uit Belle en het beest. Het laat zich raden dat de peuterdochter Belle uitpakte. Ze vonden de figuurtjes destijds uiteraard prachtig maar voor de gelegenheid had de kleuterzoon vooral veel lol in het bouwen ervan.
Een paar weken geleden werden de poppetjes echter herontdekt. Opeens werd er eindeloos gespeeld met Belle en haar beest en de kindjes wilden ook heel erg graag de film zien. Dan konden ze namelijk nog beter spelen, zo vonden ze. We keken eens op de digitale kanalen of de film misschien beschikbaar was, maar tot onze verbazing moest er bijna twintig euro voor de film worden neergeteld en dan heb je hem niet eens fysiek in handen. Dat laatste is natuurlijk volstrekt irrelevant, hoe belangrijk is zo’n hoesje nu helemaal, maar ik vind het toch een beetje een ding.
De man ging daarom maar eens naar de boekenvoordeel. Daar scoorde hij voor tien euro een dvd van de begeerde film. Met hoesje om in de hand te houden als er naar de film gekeken wordt. Nostalgisch, zo vind ik het. Belle en het beest kwam uit toen ik een jaar of negen was en het was voor mij de eerste echte Disneyfilm die ik in de bioscoop bekeek. De laatste dagen bekeek ik hem al weer een paar keer, want ergens vinden de kleuterzoon en peuterdochter het toch nog wel spannend.
Het resultaat mag er zijn. Er wordt weer eens heerlijk gespeeld. Hele scenes worden nagebootst en het allerschattigst is dat ze het dansfragment graag nadoen. De kleuterzoon en peuterdochter zwieren op best overtuigende wijze door de kamer en de babydochter kijkt er vol bewondering naar. Heer-lijk!
*de spellingscontrole vindt dat dit geen goed woord is, maar daar trek ik me dus echt niets van aan