De kleuterzoon had weer eens groeipijn. Knetterzielig is dat. Dan wordt hij halverwege de avond snikkend wakker van de pijn in zijn benen.
Na een paracetemolletje nam de man hem even mee naar beneden om wat te drinken en gewoon even bij te komen.
Hij kroop gezellig naast me en ik wreef eens over zijn arme beentjes. Vervolgens gaf ik een kusje op zijn knieën. Daarop zei de kleuterzoon ‘dat helpt niet hoor mamma’.
‘Eigenlijk’, zo vervolgde hij, ‘helpen kusjes sowieso niet’. Ik vond dat een spijtig moment. Want hoe prachtig en handig is het dat die kusjes een genezende of in ieder geval pijnstillende werking hebben.
Dat is dan toch wel weer het einde van zo’n tijdperk. De magie van de kusjes is verdwenen. Gelukkig vindt ie het nog wel fijn om lekker te knuffelen.
Foto via Pexels