Bijna was ik die moeder geworden die heel blij met haar kind kwam aanzetten op een studiedag. Of nog erger eigenlijk, bijna werd de man die vader die zijn kind gewoon kwam brengen omdat zijn vrouw hem verzuimde te vertellen dat het studiedag was. Ik ben wel een beetje benieuwd of dat nu vaak gebeurt op dit soort dagen.

Over het algemeen lees ik de wekelijkse nieuwsbrief echt wel aardig door en kijk ik een keer extra op de agenda die er altijd netjes onder staat. Schijnbaar heb ik de laatste weken wat verzaakt, want ik heb echt compleet gemist dat de kleuterzoon op deze vrijdag niet aan hoeft te treden. En het stond er echt, ik heb het voor de zekerheid gecheckt.

Gelukkig, gelukkig, hoorde ik bij het inpakken van alle kindjes in de bakfiets een mamma van een kleutervriendje iets tegen een andere mamma over een lesvrije zeggen. Meer geluk dan wijsheid want meestal ben ik zo druk met die inpaktoestand dat ik echt niet hoor waar de mensen het om me heen over hebben. Ik moet er vervolgens behoorlijk verward uit hebben gezien, ik was namelijk verward.

U moet weten dat wij net sinds deze week wat extra opvang hebben georganiseerd omdat de man zijn werkzaamheden wat uitbreidt. Dat valt uiteraard op de bewuste vrijdag en ik was behalve verbaasd over het ontstane problem meteen druk met het verzinnen van een oplossing. Mijn eerste uitwijkmogelijkheid was wegens nogal recente gezinsuitbreiding al afgevallen en in gedachte was ik mijn moeder al aan het bellen.

Ik had nog de tegenwoordigheid van geest om eerst de man te bellen. Die was ook verbaasd, maar aanzienlijk relaxter, want zijn uitbreiding ging nog niet in en hij kan bij de kleuterzoon blijven. Dat scheelt weer. Dit lijkt me trouwens wel een prachtig onderwerp voor een aflevering van de Luizenmoeder. Ik zie juf Ank al zwaaien…

Foto: Juf Ank (© AVROTROS)