Echt, ik doe hard mijn best om het te verbergen, maar diep van binnen ben ik eigenlijk wat anti-sociaal. Ik schrijf bewust niet asociaal, want zo erg is het nu ook weer niet. Vind ik zelf dan.
Ik mag dan tamelijk goed zijn in de zogenaamde ‘social’ media, in het onderhouden van echte contacten ben ik gewoon niet zo goed. Zo ligt er bijvoorbeeld een hele berg geboortekaartjes waar ik op zou willen reageren met een gezellig kaartje of cadeautje, maar somehow doe ik het niet.
In dezelfde categorie zijn er best heel veel mensen over werkelijk het hele land verdeeld met wie ik eigenlijk heel graag weer eens zou bijkletsen. Maar ja, zie dat maar eens te organiseren. Ik krijg dat gewoon niet zo voor elkaar.
Het is echt niet rottig bedoeld, en wellicht is het ook wel herkenbaar voor veel mensen. Maar jammer is het wel. Ik roep wel eens dat vriendschappen alleen goede vriendschappen zijn als het na een aantal jaar zonder contact toch weer meteen leuk is als je elkaar ziet.
Dat ben ik uiteraard best met mezelf eens, alleen vind ik een beetje investeren ik een contact toch ook wel leuk en stiekem belangrijk.
Één van de mensen die ik veel vaker zou willen zien en van wie ik tot mijn grote schande las dat haar baby alweer een half jaar oud is, is Marjolein. Maar ja hè, druk druk…
Tot mijn grote vreugde is Marjolein nu een blog begonnen. Ik weet heel zeker dat zij heerlijk gaat schrijven over haar belevenissen met haar mannen. En ik vind het ook zo leuk dat ik dan een beetje op de hoogte blijf van hun wel en wee. Haar blog is gegarandeerd een aanrader; volgens dus, Living Downtown.