De peuterdochter kreeg ergens in december een cadeautje met daarin raamstickers zo meenden wij op te maken uit de verpakking. Het meisje was helemaal blij en vroeg al een paar weken of ze stickers op de ramen mocht plakken.
Ik wist dat wat uit te stellen, want het leek me zo maar een goed idee om dat in alle rust met alleen de peuterdochter te doen. Dat bleek een wijs besluit want toen we de verpakking daadwerkelijk openmaakten, ontdekten we dat de raamstickers nog gemaakt moesten worden.
Door met verf figuurtjes over te trekken, die in te kleuren en vervolgens lang te wachten tot het opgedroogd was. De opgedroogde creaties konden dan op het raam worden geplakt.
Nu vind ik een beetje kleuren best grappig, verf wil ik er ook wel eens bij pakken maar dit is toch wel een recept voor een ongelooflijke knoeiboel. Maar ja, we moesten toch stickers plakken en dus zijn we er maar gewoon aan begonnen. De peuterdochter ging verrassend voorzichtig aan de slag en hoewel de kleuren nogal door elkaar zijn gelopen, zijn de figuurtjes tamelijk herkenbaar.
Die zitten dus nu op onze ramen geplakt en zo af en toe verplaatst de peuterdochter ze eens wat. De stickers gaan daardoor inmiddels ook al stuk, ik ben benieuwd hoe lang we tegen de resten aan gaan kijken. Ik vind het in ieder geval een beetje een desillusie.