Het was niet de beste nacht. De babydochter kwam vaaaaaak, de peuterdochter deed mee en om het feest compleet te maken ging de kleuterzoon al heel vroeg lopen spoken.

Het resultaat mag duidelijk zijn; iedereen is moe, de aankleed- en ontbijttoestand verliep, en dan zeg ik het met veel gevoel voor understatement, moeizaam, en dat de kleuter op tijd op school is mag een wonder heten.

Om het geheel nog wat extra kracht bij te zetten klink inmiddels als een tachtigjarige kettingroker met griep en hangen de wallen op mijn knieën.

Gelukkig snapt de peuterdochter mij. Ze kwam toen de mannen de deur uit waren meteen naar me toe:

Koffie mamma?

Dat maakt dan toch weer veel goed.