Lekker cliché, maar we gingen wederom in het kader van de kerstvakantie een dagje naar de dierentuin. Naar Rotterdam Blijdorp om precies te zijn. Het was een beetje een risico, we moesten met de trein en dat ging de laatste tijd al geregeld mis én het weer had best tegen kunnen zitten maar wonder boven wonder verliep het allemaal soepel.
Het lukte ons ook nog om redelijk op tijd van huis te gaan, dat is echt niet altijd het geval, en zo stapten we al voor de middag de dierenverblijven binnen. Prima score voor ons doen.
Eenmaal in zo’n park zijn de man en ik het meestal niet helemaal eens over de te maken foto’s. Ik ben over het algemeen van mening dat het maken van dierenfoto’s een nogal zinloze bezigheid is. Allereerst zitten de potentiële fotokandidaten op de één of andere manier opgesloten en vaak zie je dat toch op zo’n plaatje. Daarnaast zijn wij niet echt uitgerust om echt mooie foto’s te maken. Daar heb je gewoon beter materiaal voor nodig.
Desalniettemin schept de man er soms genoegen in om de dieren vast te leggen. Wat ik dan weer wel leuk vind, zijn foto’s van ons gezinnetje met beesten. Dat zijn foto’s die anderen niet ook maken en die leuk zijn om terug te kijken. In mijn beleving dan hè. Ik heb er best begrip voor dat de man het leuk vindt om de beesten de fotograferen en wacht doorgaans best geduldig.
Het allergrappigst vind ik het geloof ik om foto’s de maken van de fotograaf én zijn/haar onderwerp. Dat ziet er namelijk altijd grappig uit. Zo wist de man de kleuterzoon met wat overredingskracht te overtuigen om zijn hoofd in de bek van de (nep!)krokodil te steken.
De peuterdochter verklaarde de kleuterzoon compleet voor gek en stond de de beide heren eens rustig te bekijken. Ik heb het geheel maar even vastgelegd.
We hadden een heerlijke dag!