Het is nog altijd kerstvakantie. We hebben al veel gedaan, ook al rustig aan gedaan en op deze donderdag kwamen we er niet onderuit, er moest weer eens gezwommen worden.
De kindjes hadden het heerlijk, de man vermaakte zich best, ik vond het vreselijk, niets aan de hand dus. Rond half drie kreeg ik het spul overtuigd om weer aan te gaan kleden. Vervolgens bleek buiten dat we dat net zo goed niet hadden kunnen doen want het regende…
Daar waren we bepaald slecht op voorbereid, en zo fietsten we rond een uur of drie wat sip door Eindhoven. De kindjes waren moegezwommen en vielen ondanks de nattigheid vrij snel in slaap. De man en ik hadden dus alle gelegenheid om eens lekker op het weer af te geven. U snapt de sfeer zat er lekker in.
Desondanks speelden we de brave burger en we fietsten even langs de milieustraat om verfresten weg te brengen. Vandaar dat we een afwijkende route namen en op één van de kruispunten was duidelijk iets aan de hand. Allerlei blauw licht, een afzetting met schermen, en verkeer dat door een agent geregeld werd.
In al onze naïviteit keken we naar de vrachtwagen die er wat gek bij stond. Daaronder lag een fiets en het was wel duidelijk dat er iets gruwelijk mis was gegaan en dat de berijder van de fiets dat nooit overleefd kon hebben. Dat bleek later ook wel.
En zo was de sjacherijnigheid over het weer gerelativeerd, waren wij bijzonder blij dat de kids sliepen en dat ik het zo lang had volgehouden in het zwembad. Overigens bleek zelfs in de nabijheid van dat gruwelijke ongeluk dat je kwetsbaar bent als fietser. We werden een keer of drie bijna aangereden door kerende auto’s die de weg versperden.
Daar vind ik dan weer van alles van, zeker gezien de omstandigheden, maar daar zal ik u verder niet mee vermoeien. De moraal is simpel, pas gewoon op en met regen nog een beetje extra.
Wij hadden nog een paar uur de bibbers.
Foto: via Pexels