De peuterdochter is met veel gevoel voor understatement uitgedrukt een kletskous. Als ze slaapt staat haar mond stil, maar ik wakkere toestand tettert ze werkelijk de hele dag door. Nu schijn ik zelf ook in mijn slaap wel eens te praten dus wellicht hebben we nog geluk.
En het gaat over van alles; wat ze ziet, wat ze doet, wat ze deed en wat ze gaat doen. Of haar broer, haar zusje, haar vader, haar opa, het maakt niet uit, ze kletst er over. Meestal best gezellig maar af en toe ook behoorlijk irritant.
Het gaat namelijk op vrij hoge toon met een flink volume. En als ze geen antwoord krijgt herhaalt ze zichzelf gewoon nog een keer. Of twintig.
Het levert ook heel komische situaties op. Zo zaten wij in de trein naar Dalfsen om de verjaardag van de schoonvader te vieren. Zo’n klein meisje heeft in de trein best wat aanspraak en vandaar dat de peuterdochter op een goed moment kletste tegen wat medereizigers.
Na wat heen en weer geklets vertelde ze enthousiast dat we in Eindhoven wonen. We waren inmiddels in de buurt van Zwolle dus deze mededeling oogstte wat verbaasde reacties. Dat vond de peuterdochter wel mooi. Ze meende de verbazing nog wat te kunnen vergroten en zei:
En onze buren ook!
Ze was vervolgens een beetje verbaasd dat niemand dat dan verrassend vond. Maar iedereen had geluisterd en haar verhaal was een succes dus ze was allang tevreden. Heerlijk toch.
Foto: op de terugweg viel ze in slaap. Ook schattig.