Met het beginnen met werken is er automatisch een extra aspect ons huishouden binnen komen sluipen. Namelijk het kolven en alle aanverwante toestanden. Nu heb ik inmiddels ruime ervaring daarmee, maar desalniettemin vind ik het toch een gedoe op zich.
Het kolven zelf is het makkelijke onderdeel. Op een werkdag van acht uur moet ik één keer kolven, daarmee kom ik de dag goed door en de babydochter heeft voldoende aan de opbrengst. Zo aan het eind van de lunchpauze trek ik me tien minuten terug, ik staar wat naar mijn telefoon en het is weer gebeurd.
Wat ik veel lastiger vind is het geregel er om heen. Dat begint al met het schoon zien te hebben en mee zien te nemen van de juiste spullen. Dat alleen al vind ik een prestatie van formaat. Dan moet de batterij van de kolf ook nog eens opgeladen zijn. En dat alles moet dan om half zeven ’s morgens in orde komen.
Voor het thuisfront moet er vervolgens melk zijn. Het liefst in ontdooide toestand maar natuurlijk niet te oud. Ook flesjes zijn van belang. Ik moet trouwens zeggen dat ik me op het ogenblik niet erg druk maak om de beschikbare hoeveelheid melk. De babydochter weigert pertinent te drinken uit de fles en de hele exercitie is dus vooral voor mijn comfort en natuurlijk het in stand houden van de productie.
Het is weer even wennen dus, het opzetten van een productielijntje. Maar het is voor een goed doel, dus ik ga nog maar even door.