Het was een spannende dag voor mijn moederhart. Het begon al toen ik vroeg de deur uit ging. De man achterlatend met de schone taak het hele spul op tijd op school dan wel bij Yip te krijgen. Nu maak ik me daar op zich geen zorgen over, maar een klucht is het wel.
Het spannende deel zat hem in de hele dag die de babydochter bij Yip ging doorbrengen. Want hoe zeer ik er ook achter sta dat ze daar lekker gaat spelen, een ding was het toch. Hoe zou het gaan, de hele dag zonder pappa of mamma.
Het volgende hangijzer was de bso waar de kleuterzoon na school naar toe ging. Hij vond dat ondanks de eerdere kennismaking toch spannend en zag het eigenlijk niet zo zitten.
Toen ik het hele spul aan het eind van de dag ophaalde, bleek dat mijn moederhart zich wat nodeloos zorgen had gemaakt. De babydochter had een prima dag gehad en de lieve Yip-juffen hadden ontzettend hun best gedaan om haar op het gemak te maken.
De peuterdochter had ook al een topdag. Ze speelde heerlijk met haar vriendinnetje en ging heel gelukkig met me mee om haar broer te gaan halen. Dat bleek nog lastig, want hij wilde niet meer mee naar huis.
Eigenlijk vond hij het wel een goed idee om bij de bso te gaan wonen. Dan moesten wij er alleen wel ook komen wonen. Toen ik dat niet zo’n goed idee vond, wilde hij in ieder geval iedere dag gaan. Ik geloof dus dat hij het leuk vond.
En zo is één van de doelen van het terug aan het werk gaan al vrij snel bereikt. Ik vind het namelijk voor ons allemaal een goed idee dat de kindjes allemaal lekker kunnen spelen bij de opvang. Fijn!
Foto: opweg naar Villa Yip. De babydochter viel er bij in slaap.