Een paar weken geleden kregen we een brief ‘aan de ouders van de kleuterzoon’. Nouja, dat stond er natuurlijk niet, hoewel ik dat echt hilarisch zou vinden. Er stonden keurig initialen van de kleuterzoon en dan zijn achternaam. En omdat die initialen dezelfde zijn als die van de man, maar dan omgedraaid, ben ik altijd een beetje in de war.
Maar we kregen dus een brief, van de GGD, met daarin een oproep voor de schoolarts en wat vragenlijsten. Schoolarts is geloof ik niet meer zo’n actuele term, want we mochten naar de locatie van het consultatiebureau. Het idee is vervolgens wel hetzelfde.
Vooraf twijfelden de man en ik aan het nut van deze exercitie en die twijfel nam toe toen we de toch op zijn minst sturende vragenlijsten bekeken. Die dingen zijn natuurlijk bedoeld om dingen op te sporen, maar wij kregen het gevoel dat op veel doodnormaal kleutergedrag wel heel gemakkelijk een sticker zou worden gedrukt.
Die lijsten vulden we dus selectief in en met een gezonde dosis argwaan ging ik met mijn kindinvasie (de peuter- en babydochter kwamen ook mee) naar de jeugdarts. Die bleek gelukkig alle begrip voor mijn gemengde gevoelens te hebben en ging vooral gewoon een gesprek aan. De bepaald aanwezige peuterdochter vond ze ook geen probleem en ik was best gelukkig met het bezoekje.
Het was goed om uit te vinden dat basale dingen als ogen en oren goed functioneren en het is altijd interessant om te weten hoe het staat met de lengte en het gewicht van je spruit. Ik ben benieuwd wanneer die interesse overgaat, ik mag hopen dat ik me niet meer afvraag wat ze wegen als ze veertig zijn…
Wat ik ook grappig vond, was om de kleuterzoon in deze setting opdrachtjes te zien doen. Ik zie hem altijd alleen maar spelen of doe pogingen om hem vooruit te krijgen. Nu deed hij in opdracht van de dokter allerlei grof- en fijnmotorische taken en hoewel hij niets bijzonders deed, was ik toch wel een beetje onder de indruk.
Mijn kleine mannetje wordt toch echt minder klein inmiddels. Hij werd dus goedgekeurd. En de volgende keer dat hij zich mag melden is als hij in groep zeven zit. Dan is hij bijna puber en ik vrees dat er dan überhaupt niets kleins meer aan is.