Druk hè, drie kinderen? Is een bepaald veelgehoorde opmerking op het ogenblik. En dat klopt. Maar wees niet hoor, het is ook heel erg leuk, drie van die guppen. Zo is de interactie tussen het stel echt heel tof om te zien. Bekijken hoe blij de babydochter is als haar grote broer weer uit school is, is goud waard.
Sowieso zijn de peuterdochter en kleuterzoon erg goed in het entertainen van de babydochter. Het gaat soms wel wat hardhandiger dan ik leuk vind, maar dat mag de pret niet drukken. De babydochter kan inmiddels ook best tegen een stootje.
Wat ik me trouwens bedacht, toen ik een ochtend met alleen de babydochter had, is dat je met zo’n baby qua tijdsinvestering bijna net zo druk bent als met drie gupjes. Daar ben je namelijk ook al bijna continu mee bezig. Het verschil zit hem, bij ons in ieder geval in de mate van chaos.
Bij zo’n baby komt namelijk wel een hoop zooi kijken, maar ze maken in ieder geval nog niet echt zelf troep. En als je ze ergens neerlegt blijven ze daar doorgaans ook, of bewegen in ieder geval nog niet heel snel de ruimte door. En wat ook helpt, is dat je met één zo’n gevalletje ook wel eens een moment hebt om op te ruimen.
En zo zat ik op de baby-ochtend opeens met een slapend meisje in mijn armen te kijken naar een toch best nette woonkamer en keuken én de zojuist gebruikte stofzuiger.
Best op orde toch?
Vervolgens kwam het hele spul weer thuis en was het snel over met de opgeruimde toestand. Er wordt dan speelgoed tevoorschijn gehaald, er willen drie kinderen nú eten, er gaat het één en ander over de vloer en ga zo maar door. En omdat ik helaas nog steeds maar één ding tegelijk kan, hoewel er mensen schijnen te zijn die daar anders over denken, is het gevolg chaos.
Het verschil zit hem dus op het ogenblik niet zozeer in de mate van tijd die het kost, met één baby ben je namelijk ook knetterdruk, maar in de mate van chaos. En vooruit, de logistiek wordt wel wat ingewikkelder.
Foto: de babydochter eet in alle rust haar favoriete avocado-banaancombi. Ook wel eens fijn.