De eerste dag van november en het was prachtig weer. Het was ook nog woensdag en derhalve een lange vrije middag. Naar buiten dus. Grappig genoeg geraakten we niet verder dan de binnentuin. Want daar wilde het kleutervriendje dat kwam spelen graag naar toe.
Nu is de binnentuin prima. Er zijn doorgaans een hele stapel kindjes, er kan lekker gefietst, gestept en meer van dat soort dingen worden. Er is een mooi klimtoestel, een duikelrek en een glijbaan. En er kan geschommeld worden.
Dit laatste tot vreugde van de peuterdochter. Schommelen vindt ze echt heerlijk. Het werkt welhaast meditatief zo lijkt, en in ieder geval ontspannend. Het monotone op en neer gaan inspireert haar tot het eindeloos herhalen van een soort mantra’s.
Zo hoorde ik haar eerder al eens eindeloos ‘voor het eerst na al die jaren’ zingen. Deze keer was het iets praktischer ‘naar voren en naar achteren’ beschreef ze keurig op de schommelbeweging wat ze zelf moest doen om de beweging in stand te houden.
Dat was dan weer fijn, want die mantra’s worden op een flink volume herhaald. Hoe schattig ook, het is om knettergek van te worden. Leuk om van een afstandje te kunnen gadeslaan.