In een ultieme poging om het speeltje te pakken te krijgen dat net iets te ver weg lag, heeft de babydochter recent per ongeluk geleerd dat ze zich kan verplaatsen. Tot haar grote vreugde kan ze nu dus tijgeren.
Er gaat een wereld voor haar open. Leg haar twee tellen op de grond en mevrouw is alweer op zoek naar vermaak. Grappig genoeg vindt ze stoelpoten bijzonder boeiend, want ik vind haar geregeld verstrikt onder een stoel terug.
In een poging Mount Everfold te temmen legde ik de babydochter op de bovenverdieping met wat speeltjes op de grond. Het bleek maar dat ook voor baby’s geldt dat stilte geen goed teken is. Toen ik eens ging kijken wat ze aan het doen was, bleek ze op avontuur te zijn. Op verkenning in de badkamer.
Het tijdperk van erg goed opletten is daarmee aangebroken. De traphekjes moeten weer goed dicht en kleine Lego-onderdeeltjes mogen écht niet meer per ongeluk op de grond belanden. Want zoals het een baby betaamd, stopt de babydochter alles wat ze tegenkomt eerst eens in haar mond.