De peuterdochter is niet van gister. Ik hoor mezelf regelmatig verzuchten dat we nog een lang jaar tegemoet gaan en zelf heeft ze het ook geregeld over het feit dat ze naar school wil. Ze zou zich dan ook prima staande houden in een kleuterklas, maar ze zal het voorlopig nog met mij moeten doen. Wat natuurlijk ook heel gezellig is.
Vandaar dat ik het best grappig vind dat het concept ‘Sinterklaas’ nog niet helemaal is geland. Ze herkent de Sint en Pieten over het algemeen aardig maar lijkt nog niet helemaal door te hebben dat er cadeautjes bij het feest horen. Ze vindt ze vooral nog erg spannend.
Op mijn voorstel de fel begeerde Elsastaart (ja echt) van Sinterklaas te vragen kwam ze in protest. Ze wilde het ding perse aan mij vragen. Voor haar verjaardag. En dat die verjaardag nog veel langer op zich laat wachten dan de verjaardag van de gulle oude man met lange witte baard vindt ze volslagen onbelangrijk.
Het is een haarband met daaraan een lange vlecht. Ze is compleet verliefd.
Verder kreeg ze pas een boekje van Nijntje en Sinterklaas in handen en ze besloot dat eens voor te gaan lezen aan haar zusje. Daar ben ik maar even voor gaan zitten want het leek me interessant.
Het bleek een goede zet, de eerste bladzijde van het boekje was meteen prijs. Op het plaatje stond een boot met daarop Sinterklaas, uiteraard in de bekende Nijntje-stijl. ‘Kijk, een piraat’ zo wees de peuterdochter aan, ‘hij is aan het varen’.
Ik vond het nodig om me er een beetje mee te bemoeien en vroeg of het echt een piraat was. De peuterdochter bleek geheel overtuigd. In ietwat abstracte weergave herkent ze de Sint dus niet, hij heeft vast nog niet heel veel indruk gemaakt.
Vermoedelijk gaat dat de komende maanden wel veranderen. Ik geloof dat het hele circus over een ruime maand alweer gaat beginnen. We genieten nog maar even van de relatieve rust.
Foto: samen lezen