De peuterdochter heeft nog wel eens de neiging om te plakken. Niet de knutselvariant, hoewel ze dat ook leuk vindt, maar mammaplakken. Vaak is het zo dat ze heerlijk met het één of ander bezig is, tot ik de onverstandige beslissing neem in haar blikveld of dezelfde ruimte te gaan zitten.
Dan wil ze bij me, naast me of op me zitten. Heel gezellig natuurlijk. Maar ergens ook wel een ietsje pietsje irritant. De babydochter is ook van het soort en de leeftijd dat ze graag op me plakt en de kleuterzoon knuffelt ook graag.
Vandaar dat ik heel vaak een kind op me heb. Het is derhalve ook wel eens fijn om even los te zijn, en als de peuterdochter dan extra gaat plakken, kan dat behoorlijk op mijn zenuwen werken.
Op deze dinsdag kwam daar vrij vroeg de vraag om schermtijd bij. Ik was er al vrij vroeg behoorlijk klaar mee. Aan het eind van de middag viel mijn peutermeisje in slaap op de bank. Het viel me op dat ze af en toe rilde en een beetje snel ademhaalde. Maar echt warm voelde ze niet aan. Zou ze ziek zijn.
Eenmaal weer wakker besloot ik haar toch maar even te temperaturen. Bleek het arme ding bijna veertig graden koorts te hebben.
Oeps.
Sorry meiske.
Ik had best iets vriendelijker en toegeeflijker kunnen reageren. Ze heeft zich vast de hele dag niet bijzonder jofel gevoeld. Dat wist ze dan aardig te verbergen want bij vlagen heeft ze heerlijk gespeeld en ze at ook met smaak twee boterhammen weg.
Ik voel me nu toch wel een beetje schuldig hoor. Hoe kan ik dat nou gemist hebben? Hopelijk knapt ze snel weer wat op. Ik zal haar in ieder geval maar een beetje extra knuffelen.
Foto: heel zielig ziet ze er niet uit, maar fit is ze zeker niet.