Beeing around

Zo af en toe heb je zo’n dag die gewoon niet de jouwe is. Dat kan gebeuren, ligt nergens aan en gaat weer voorbij. Ik realiseerde me rijkelijk laat dat het op deze pré-Prinsjesdagmaandag opging voor de kleuterzoon. Er overkwam hem heus niets vreselijks, maar het was toch niet zijn dag.

We sloten het weekend wat rommelig af. Onze kleuterman speelde heerlijk bij zijn nichtjes en sliep daarna in de trein. Zonder iets te merken, werd hij vervolgens in bed overgeheveld en daar werd hij rond half zeven wat groggy weer wakker.

Hij moest al vroeg van huis, want door falend inkoopbeleid aan mijn kant was er geen fruit meer in huis te vinden. Gelukkig is de supermarkt naast de school, maar onhandig was het wel. Het werd nog vreemder toen pappa geld vergeten bleek. Hij moest zonder fruit naar school, maar pappa zou een appel komen brengen.

Bij het fruit eten was die appel ver te zoeken. Wel was er een heerlijk flesje sap. En net toen hij dan maar aan een boterham begon werd er een groene appel gevonden. Het ding was gewoon uit zijn tas gerold. Wat een toestand.

Het aankleden na gym was ook al zo’n gedoe. Hij was zijn broek kwijt, maar de juf dacht dat het toch echt het exemplaar was wat er nog hing. Dus ging hij maar verder in een grijze broek. Met een toffe riem, dat dan weer wel. Maar er klopte weinig van.

Om het compleet te maken was er ook nog gedoe met zijn broodtrommel. Hij had een tof legoblokjestrommeltje mee en het bakje iets te enthousiast in de deksel gezet. Bleek dat eigenlijk niet te kunnen en zat het muurvast. Wist hij veel.

Een heel rijtje van dingen die net niet soepel liepen. Ik snap wel dat ik een volstrekt gefrustreerd mannetje ophaalde bij t vriendje waar hij gelukkig wel lekker speelde. Leg zo’n kleuter maar eens uit dat het soms gewoon zo’n dag is. Ik vond nog dat ie het best gelaten onderging.

En nu afwachten of ie op dinsdag zijn flow weer terug heeft.