Het streven om met zo eenvoudig mogelijke middelen een doel te bereiken, een effect te bewerkstelligen.*
Ik bekeek een documentaire op Netflix. Het was zo’n avond dat er weinig op tv was en ik wel zin had in een beetje dom naar bewegende beelden staren. Ik heb geen idee wat me er precies toe bracht, maar ik zette MINIMALISM – a documentary about the important things aan.
Meestal val ik vervolgens in slaap of raak volstrekt afgeleid door iets onbenulligs op Facebook ofzo. Maar niet deze keer. Ik werd zowaar geïnspireerd. Ik blijk te houden van die minimalistische insteek. Less is more!
Behalve dat ik het liefst het hele huis door zou spitten en zo’n beetje de helft van wat we hebben de deur uit doen, ging ik ook eens peinzen over kinderen en minimalisme.
Dat lijkt me nog best een ingewikkelde combinatie namelijk. In de basis hebben kinderen niet ontzettend veel nodig, en zeker voor baby’s kun je prima toe met weinig. Naarmate kinderen ouder worden krijgen ze echter de zeer menselijke neiging om allerlei spullen te verzamelen. En al die spullen zijn ook nog heel belangrijk.
Ik bedoel, zie maar eens aan een kleuter uit te leggen dat hij gelukkiger wordt zonder een speeltje uit een happy meal. Dat is volgens mij een onmogelijke opgave.
Toch hoop ik door zo af en toe flink op te ruimen maar vooral door voor te leven wat waardering voor spullen en vooral waardering voor niet-materialistische zaken bij te brengen.
En dan maar hopen dat ze later terugdenken aan de fijne momenten in plaats van aan de spullen die ze niet hadden.
* bron: WikiWoordenboek