Hier in de wijk verrijzen nogal eens compleet nieuwe subwijkjes of woonplannen of hoe je het ook wilt noemen. Dat heeft nadelen, zo hebben wij al ruim een jaar een bouwput voor de deur. Maar er zijn ook voordelen.
Tussen al die nieuwe huizen worden namelijk zo af en toe nieuwe speelgelegenheden aangelegd. En ik moet zeggen, over de meest recente, op zo’n vijf minuten wandelafstand hebben we bepaald niet te klagen.
De peuterdochter heeft het de houten speeltuin genoemd en sinds men de aanleg ervan heeft afgerond met een mooie glijbaan is het écht een leuke plek geworden.
Met zand, een huisje, een wipwap, een klimding, een grote schommel en een toffe glijbaan. Best veel toch, voor een speeltuintje in de wijk? We brachten er een paar uur door en ik heb weer eens mogen ervaren dat ik oud word…
Alle drie de kindjes vonden het erg leuk om met zijn allen te schommelen, maar ik zelf was er na een minuut of tien helemaal klaar mee. Ik vermoed ook dat ik toen wat groen zag*.
Tot grote hilariteit van mijn gezelschap probeerde ik ook de nieuwe glijbaan uit. Het ding gaat hard! En de babydochter vond het heerlijk.
Kom maar op met die mooie nazomer, ik weet waar wij veel te vinden gaan zijn.
* wist je trouwens dat je in de loop der jaren steeds minder goed tegen schommels, achtbanen en meer van dat soort ongein kunt? Dat komt doordat je evenwichtsorgaan je hele leven doorgroeit en daarmee steeds gevoeliger voor gekke bewegingen.