In Hattem* is het Nederlands Bakkerijmuseum. En omdat de schoonouders er goede ervaringen mee hadden én het min of meer op fietsafstand van Dalfsen ligt, gingen we er naar toe. Op de fiets.
Het was werkelijk stralend weer, na welgeteld een halve kilometer stonden we al onder een boom te schuilen voor de regen. Gelukkig waaide het flink en dreef de bui snel over.
Een kilometer of vijfentwintig later kwamen we per pont Hattem binnen. Met het museum in zicht begon het wederom te plenzen maar verder hebben we het nog redelijk droog gehouden. En ach, zo merkte iemand op, het meeste valt er naast.
Vanwege hetzelfde, wat onstuimige weer**, was het knetterdruk in het kleine, ietwat kneuterige museum. Ik was vooraf wat sceptisch, maar ondanks de drukte was het echt superleuk.
De schoonouders hadden dus ervaring en wisten dat we een plekje moesten veroveren bij de presentatie van bakker Fred. Die ging vertellen over het maken van leuke broodjes (konijntje, haas, zwaan) en hij deed het werkelijk fantastisch.
De kleuterzoon heeft geschaterd van het lachen en hing aan de lippen van de bakker. En ook voor de volwassen toehoorders was het een uiterst vermakelijk verhaal. Je moet het kunnen.
Na de voorstelling bakten de kleuterzoon en peuterdochter een gevulde koek die tot de verbazing van de man ook nog daadwerkelijk lukte. Schijnbaar heeft de peuterdochter haar uiterste best gedaan om het proces te saboteren, maar er kwamen toch smakelijke koeken uit de oven.
Verder dan deze onderdelen kwamen wij eerlijk gezegd niet. Vooruit, we dronken ook nog koffie. Maar dat geeft niet, want nu hebben we een goede reden om er nog eens heen te gaan. Een absolute aanrader!
* ‘Ja, daar wonen ook mensen’ aldus bakker Fred
** ‘Één regendruppel en u gaat met zijn allen naar een museum’ zo mompelde bakker Fred