Het is twaalf uur. ’s Avonds. Of ’s nachts zo je wilt. Ik doe nog even een was in de machine en stel het ding zo in dat ie morgenvroeg aan de slag gaat. Boven hoor ik wat gestommel. De kleuterzoon gaat naar de wc en ik baal een beetje.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben natuurlijk erg blij dat hij wakker wordt als hij naar de wc moet, maar eenmaal wakker gaat zijn fantasie doorgaans met hem aan de haal.
Als ik boven kom zie ik een panter en een tijger op de overloop staan. Ze moesten buiten wachten. Ze zijn gelukkig maar een centimeter of vier hoog, dus met de schrik valt het mee. De deur van de badkamer gaat open en de kleuterzoon begint uit te leggen dat hij in het grote bed wil slapen.
Na vijf minuten in bed hoor ik ‘mamma, ik weet iets over panters en tijgers’. Het is dan uiteraard de bedoeling dat ik vraag wat dan precies. Hij blijkt ontdekt te hebben dan de schaduw van beide beesten hetzelfde is. Best leuk opgemerkt hoor, maar moet dat ’s nachts?
Weer vijf minuten later legt hij me uit dat politiehonden kunnen bijten. Maar dat doen ze alleen bij boeven hoor!
Het duurde uiteindelijk wel even voor meneer weer sliep. En over onze ochtend zal ik het maar gewoon niet hebben. Wij doen rustig aan op deze zondag.
Foto: deze beesten hielden de gemoederen bezig. En een Duplo-panter.