Tot mijn grote hilariteit ontdekte ik dat ‘mijn tweede familie’ onderwerp van gesprek blijkt onder de mensen die ons wel eens bezoeken. Die tweede familie heeft alles te maken met mijn laksheid en tegelijkertijd met opruimdrang.
Het zit namelijk zo, toen wij in ons huus kwamen wonen kregen we, van de schoonzus meen ik, een leuk lijstje met daarin ruimte voor verschillende foto’s. Omdat we destijds toch bezig waren met klussen kreeg de lijst meteen een mooi plaatje bij de wc.
Vervolgens hebben we alleen tot op de dag van vandaag verzuimd om er daadwerkelijk foto’s in te doen. Het organiseren en uitzoeken van de eindeloze stroom foto’s vind ik bar ingewikkeld en om er dan ook nog een stel in het juiste formaat afgedrukt te krijgen lijkt een welhaast onmogelijke opgave.
In het lijstje zitten bij wijze van inspiratie denk ik, of om het er niet zo kaal uit te laten zien in de winkel, alvast wat foto’s. Het zijn best gezellige vakantie en/of familiefoto’s, en iemand heeft dit gezin dus omgedoopt tot mijn tweede familie.
Ik vind dat dus supergrappig. Natuurlijk zou ik het ook vreselijk kunnen vinden dat ik het niet voor elkaar krijg om een stel foto’s in een lijstje te krijgen, maar ik vind het eigenlijk wel prima. Ik heb wel wat beters te doen. Misschien laat ik bij wijze van statement de familie nog wel heel lang hangen.
Foto: de familie dus. Gezellig toch.