Waar de liefde precies is ontstaan weet ik eigenlijk niet, maar de kleuterzoon houdt nogal van garnalen. Haring weet hij ook te waarderen, kibbeling gaat er goed in maar voor garnalen kun je hem zogezegd wakker maken. Vriendelijk verzoek van mijn kant om dat niet te doen overigens, ik zit niet echt op een nachtelijke stuiterkleuter te wachten.
We hadden afgelopen weekend een barbecue naar Amerikaans model. Dat wil zeggen dat het de bedoeling was dat alle gasten iets mee zouden nemen. Nu zijn we vrij lui aangelegd dus we bedachten iets ‘onbewerkts’ mee te nemen. Want dat past wel bij het outdoor en natuurlijke idee van buiten eten. En je hoeft er zo lekker weinig aan te doen.
In eerste instantie dachten we een homp vlees in de vorm van een ham mee te nemen. Maar we vroegen ons af of een paar uur trein de kwaliteit van dergelijk vlees ten goede zou komen en daarnaast is de uiteindelijke bereiding toch nog wel een beetje ingewikkeld.
De grote bbq-garnalen bleken in grote diepvriesvakken verkrijgbaar en met name het diepvriesdeel maakte de houdbaarheid wat flexibeler. Daarnaast mik je garnalen eenvoudigweg op vuur (rooster, pan, spies, het kan allemaal) en het komt goed.
De kleuterzoon was uiteraard zeer content met deze keuze en heeft in de uren voor de daadwerkelijke bbq eindeloos om garnalen gevraagd. Dat is toch een interessante ervaring, meestal zijn koek en snoep onderwerp van belang bij kleuters.
Hij was er dan ook als de kippen bij toen de garnalen boven het vuur mochten en uiteindelijk op tafel verschenen. Hoe het pellen van die dingen werkte had hij verrassend snel door en ik geloof dat de visquote voor de komende maand weer binnen is.
Bovenste foto: de garnalen op een rooster boven hete kolen.