In navolging van het achter de feiten aanlopen vond ik dat ik wel eens een poging kon doen om een inhaalslag te maken. Het was er een extra geschikte dag voor, want de schoonmaker zou komen en het maakt een stuk efficiënter schoon als het een beetje opgeruimd is.
Vandaar dat ik sowieso in de opruimmodus moest en toen ik daar zo’n beetje mee klaar was liet hij me weten dat hij ziek was. Supervervelend voor hem en jammer voor mij. Gelukkig was ik inmiddels in de flow en kon ik in één moeite door naar de poetswerkzaamheden. Al met al was het een effectieve dag waarop ik heel veel deed al zeg ik het zelf:
- Opruimen
- Stofzuigen
- Keuken poetsen
- Tafel en kastjes schoonmaken
- Een kilometer of vijftien fietsen
- De was
- Kindjes vermaken
- Kindjes eten geven*
- Kindjes douchen en naar bed brengen
- Een stuk of vijf wassen wegvouwen
- Het bed verschonen
- Een stukje Tacxen
- De lunch voor de kleuterzoon maken
Best een lijst toch? Heb ik de feiten toch weer een beetje ingehaald. Maar de eerlijkheid gebiedt me vervolgens wel te zeggen dat ik de dag maar saai vond. En dat sterkt me dan weer in het idee dat de feiten wel een voorsprong mogen hebben.
Het absolute hoogtepunt van mijn dag had dan ook werkelijk niets met de opsomming van zojuist te maken. Dat was namelijk het moment waarop de drie kindjes gezellig samen zaten te spelen en het zelfs lang genoeg duurde om er een foto van te maken. Heerlijk toch?
* Er ging zowaar komkommer, tomaat en pasta in de peuterdochter. Ik was er blij mee.