‘Het is zeker druk hè, met drie kinderen?’ Schijnbaar zie ik er wat moe uit, want deze vraag krijg ik op het ogenblik zeker drie keer per dag. En ik kan weinig anders doen dan dat volmondig beamen. Zeker met de zieke peuterdochter van vorige week en nu weer de babydochter (ja echt, het kind heeft dus waterpokken) heb ik het idee voortdurend achter de feiten aan te lopen.
En dus begint Mount Everfold groteske vormen aan te nemen, ligt het speelgoed vaker niet dan wel op zijn plek, eten we al een paar dagen ontzettend simpel en vergeet ik hier en daar een afspraak.
Aan de andere kant eten we nog altijd redelijk gezond en meestal op de logische momenten (tenzij er iemand vlak voor het eten in slaap valt), heeft iedereen meestal schone kleren aan, neem ik zieke kids waar nodig mee naar de dokter en verschijnt de kleuterzoon netjes op tijd op school.
Ik was me dit alles aan het bedenken toen ik langs de blog van Sanne van de club van relaxte moeders kwam. De babyzoon van Sanne scheelt een paar dagen met de babydochter en nu Sanne weer terug wil naar haar eerdere leven, gaat het toch iets anders dan ze bedacht had.
Dat het anders gaat dan ik bedacht geldt ook wel voor mijzelf. Ik heb niet de illusie dat ik hetzelfde kan doen als ik voor de komst van de babydochter deed, maar een beetje in de pas lopen met de feiten leek me toch wel haalbaar.
Niet echt dus. En ik vind het prima moet ik zeggen. Dan hobbel ik er toch lekker achter aan en zorg dat het niet helemaal vreselijk uit de hand loopt. Best een relaxte insteek eigenlijk, hebben die drie kids me toch mooi geleerd!
Foto: slapende babydochter met achter de feiten aanhobbelende mamma