Wat een reacties kwamen er op mijn crisisblog van zondag. Echt heel fijn dat er zoveel mensen meedachten. Minder fijn dat er veel herkenning is, hoewel het mij dan toch ook weer goed doet om te weten dat ik niet de enige ben.

In het kader van wat tegengewicht aan de ‘crisis’, hier een ontzettend mooi plaatje. Al zeg ik het zelf dan. Want ik mag even niet helemaal blij zijn, van dit soort plaatjes smelt ik toch echt.

De babydochter lag heerlijk bij de man op zijn borst. Beter wordt het geloof ik niet voor haar. Er moest even niet zoveel en ze konden gewoon rustig liggen. Ik werd geraakt door het ieniemienieknuistje dat de hand van haar vader vasthield. Zo mooi!