Er is de midlifecrisis, de quarterlifecrisis, het dertigersdilemma, maar is er ook zoiets als de onethirdlifecrisis of de ik-heb-een-kleine-baby-en-ik-wil-teveelcrisis? Mocht dat niet zo zijn wil ik die bij deze introduceren, als ie er wel is hoor ik graag de naam.
Het is allemaal niet heel dramatisch hoor, maar ik heb op het ogenblik wel wat last van ik wil zo veel en ik kom tot zo weinig-itis. Feitelijk is het natuurlijk een prestatie van formaat dat ik het met drie kids onder de vijf überhaupt voor elkaar krijg om het hele spul gevoederd en af en toe ergens op tijd te krijgen. Maar ik wil ook zo graag een net huis, wat sporten, iets met Care4moving, een boek lezen en meer van die dingen.
Daarnaast worstel ik een beetje met wát ik nu wil. Het plan is om een paar dagen in de week te gaan werken, leuk voor de financiën en vooral ook leuk om wat afwisseling te hebben. Ik studeerde ooit bewegingswetenschappen, en hoe leuk die studie ook was, helemaal handig was die keuze niet. Want ik mis nu wat ‘hands-on’vaardigheden. Ik weet heel veel, maar ik kan heel weinig…
Het is met die gedachte in mijn achterhoofd dat ik de Cito-hype wat cynisch bekijk. Ik had destijds namelijk een maximale Cito-score (ja echt, vijfhonderdvijftig stond er op dat blaadje). En waar heeft het me gebracht? Dat ik op mijn vierendertigste bedenk dat ik het niet heel handig aanpakte.
Ze hadden me beter op een briefje kunnen geven dat ik van het zorgende soort ben, graag nadenk over hoe het moet maar toch ook uitvoerend bezig wil zijn. Daar had ik meer aan gehad.
Het liefst zou ik morgen met een hbo-v opleiding beginnen. Maar ja, de manier om dat te doen, er financieel in ieder geval niet op achteruit te gaan, het huishouden draaiende kunnen houden, de kindjes zo af en toe te kunnen zien en ook nog te slapen heb ik nog niet ontdekt.
Ik dwaal af, crisis dus. In mijn hoofd vooral. Niets wat niet goed komt hoor, geen zorgen. Ik zorg dat ik af en toe een rondje ren en ga op zoek naar een leuke functie waar ik wel voor gekwalificeerd ben en dan zijn we een heel eind denk ik zo. Accepteren dat het zo is en er even lekker over zeuren helpt ook.
#okdoei