Sjonge, alweer zo’n fantastische dag. Er werd gewandeld, geknutseld, geklommen, gevoetbald, gezwommen en geschept. We hielden een picknick met stokbrood en wijn op het strand en weer thuis aten we pasta en speelde het deel van de familie dat niet sliep een spelletje.
Behalve ik, want ik hou dus niet van spelletjes. Vraag me niet waarom, maar ik heb er echt helemaal niets mee. Een kwartiertje kijken vind ik dan nog wel grappig, maar dan ben ik ook erg gelukkig dat ik gewoon weg kan lopen om een boek te gaan lezen of in dit geval te gaan douchen. Het zal wel aan de kouwe kant liggen.
Die heerlijke schoonfamilie van mij is er inmiddels aan gewend dat ik mijn snor druk als de spelletjes op tafel komen. En ze lijken het niet eens zo erg te vinden of weten dat in ieder geval goed te verbergen. Ik had het slechter kunnen treffen.
Foto: we staren even naar de televisie, het nieuws moet immers gevolgd worden.