De babydochter was niet helemaal happy. Ze wilde ’s morgens maar weinig drinken en aan het begin van de middag was ze heel zielig aan het huilen. En voor haar doen ook nogal lang. De thermometer leerde me dat ze koorts had en mijn moederhart vond het maar niets.
Vandaar dat ik toch maar belde met de huisarts. Minibaby’s en koorts zijn niet de ideale combinatie, en de dokter was het met me eens dat ons meisje toch echt wel zielig was. We mochten ons gaan melden op de spoedeisende hulp.
Dat is nog een heel geregel met twee oudere kindjes. Gelukkig waren daar onze vaste redders in nood (echt wat ik toch zonder vriendinnen/medemamma’s zou moeten) en waren de kleuterzoon en peuterdochter blij dat ze mochten gaan spelen.
Vervolgens haalde ik thuis wat spullen op. Het werden een telefoonlader, een handkolf, een verschoningssetje en een portemonnee. Achteraf gezien waren toiletspullen voor mijzelf ook handig geweest.
Eenmaal in het ziekenhuis bleek de koorts alweer gezakt door de paracetamol maar was het verhaal wel aanleiding voor een nachtje observeren. Tot mijn vreugde deed men niet moeilijk over samenslapen en werd er een groot bed geregeld. Voor mijn nachtrust niet al te bevordelijk, maar de babydochter kan in ieder geval lekker tukken.
Dan is het nu hopen dat het snel weer allemaal wel pluis is en het blijft bij een nachtje observeren.
To be continued dus…
View Comments (1)
Hopelijk mogen jullie morgen weer naar huis.