We zijn bij de schoonouders om daar Pasen te gaan vieren. Het wordt helemaal leuk, ik zag al grote paashazen van chocola voorbijkomen, er zijn eieren verstopt, we aten al een grote stapel asperges en vooral is het gezellig.
De peuterdochter en kleuterzoon vinden het heerlijk bij opa en oma, de man vermaakt zich ook wel en ik hang weer een beetje de kraamvrouw uit.
We zaten aan tafel asperges te verorberen (yummie) toen de schoonvader opmerkte dat ik toch wel goed was geworden in multitasken. Zoals wel vaker de afgelopen week vond de babydochter het zo rond een uur of zes wel eens tijd om uitgebreid en vooral langdurig te drinken. Vandaar dat ik weer eens voedende aan tafel zat.
Nu is dat volgens mij vrij gebruikelijk. Ik herinner me dat ik tweeënhalf en vierenhalf jaar geleden ook vaker wel dan niet met een baby op schoot mijn diner verorberde. Ik heb er inmiddels handigheid in gekregen om het voeden met andere dingen te combineren.
Zo kan ik, aan onze eigen tafel, handsfree voeden. Handig, want zo kan ik mes en vork gebruiken om te eten en heb ik af en toe een hand over om de peuterdochter te assisteren. Verder kan ik prima lopend voeden, de kleuterzoon en peuterdochter al voedend van eten voorzien, al voedende spelletjes spelen en boekjes lezen en ga zo maar door.
Ik vermoed dat ik in theorie zelfs voedend zou kunnen koken. Met het oog op hete pannen laat ik dat zitten, maar het idee is toch aardig. Met al het gemultitask is het trouwens wel wachten op de gênante situatie dat ik een keer de deur open doe en er dan te laat achter kom dat ik één der melkfabriekjes niet of niet netjes heb opgeruimd.
Foto: handsfree voeden tijdens het diner. Er belandde wel een klodder tomatensaus op de outfit van de babydochter.