Beeing around

Echt leuk om toe te geven vind ik het niet, maar ik moet bekennen dat ik zo langzamerhand tamelijk ongeduldig begin te worden naar ons babymeisje. Niet alleen ben ik erg nieuwsgierig naar hoe ze zal zijn, daarnaast ben ik de buik met alle bijbehorende ongemakken wel zat.

Liever zou ik hier schrijven dat ik compleet zen ben en nog best een maand zwanger zou willen zijn. En dat ik zo ontzettend geniet van het babymeisje in mijn buik.

Maar ja, dat is dus niet zo. Aan de andere kant kan ik toch niet bijzonder veel doen om het proces te versnellen en wachten we maar gewoon ongeduldig af. Ze zal binnenkort echt wel een keer komen kijken en tot die tijd zitten we de tijd wel uit.

Bij wijze van experiment en om extra duidelijk te laten zijn dat ons meisje welkom is, hield ik me op de wat saaie zondagmiddag bezig met een alternatief voor beschuit met muisjes. Zo’n beschuitje is namelijk best lekker maar is tegelijkertijd ook de garantie voor een enorme bende. En het lijkt me wel aardig als de kleuterzoon iets originelers heeft om uit te delen als zijn babyzusje geboren is.

Vandaar dat ik slagroomsoesjes uit de vriezer haalde, chocolade begon te smelten en roze muisjes in een bakje mikte. De smoesjes doopte ik eerst in de chocolade en daarna in de muisjes. Best leuk, zo vond ik zelf. Niet eens al te veel werk en ook smakelijk zo vonden de kleuterzoon en de peuterdochter.

Leerpuntje aan mijn kant was wel dat je op moet passen voor vervuiling van de muisjes met chocolade. Na een paar soesjes werd het resultaat toch aanzienlijk minder mooi. Maar dit effect is wel te ondervangen door ofwel minder muisjes in het bakje te strooien, of de muisjes over de chocola te mikken in plaats van de chocola in de muisjes.

Laat de baby maar komen, met de traktaties komt het helemaal goed.