Zo af en toe krijgt de man het op zijn heupen. Hij loopt dan tegen een project aan en verzint dan de meest ingewikkelde klusoplossing denkbaar. En dat gaat ie dan fluitend uitvoeren.
De kleuterzoon speelt dus graag met Lego, hij heeft inmiddels al flink wat van dat spul verzameld en sinds we ook onze eigen (ruim twintig jaar oud, zo leuk) voorraad toevoegden hebben we een opslagprobleem. Vandaar dat het de man leuk leek om een soort grote Legoplaat met opstaande rand te maken.
Dergelijke dingen zijn vast te koop, maar dat is dus niet leuk. Ook zou je zo’n bak vrij gemakkelijk in elkaar kunnen flansen, maar zo leerde ik:
Als het makkelijk was, gingen we wel naar de Xenos.
Nu vermijd ik die winkel graag en derhalve is het een ingewikkeld project geworden met verzonken schroeven en gecompliceerde houtverbindingen.
Ik moet altijd wel lachen als er weer zo’n project langskomt. Het kost het nodige denkwerk, flink wat tijd en zo af en toe wat frustratie. Maar, en dat moet ik de man nageven, het resultaat mag er altijd zijn en hij is inmiddels behoorlijk handig in het doe-het-zelven.
Over een paar dagen kan de kleuterzoon vast heerlijk Legoën!