Ze vinden de vakantie wel wat, die twee van mij. Het zou qua weer herfstvakantie kunnen zijn en mijn mobiliteit is zo’n beetje tot het nulpunt gedaald. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het gebrek aan zin aan mijn kant om de deur uit te gaan. We hebben derhalve een passieve vakantie.
De kleuterzoon vindt dat dus helemaal prima. Die zou zich geloof ik het liefst niet eens aankleden. Hij houdt er van om weinig te moeten en dat is natuurlijk precies waar zo’n vakantie voor bedoeld is.
De peuterdochter is normaalgezien van een uithuiziger soort. Die wordt blij van speeltuintjes, boodschappen doen en meer van dat soort uitjes. Dingen die de kleuterzoon en ik proberen te vermijden op het moment. Gelukkig is haar broer thuis en lijken ze het met zijn tweeën gezellig te hebben.
Er wordt eindeloos met van alles gespeeld. Lego en leeuwen spelen er doorgaans een belangrijke rol in. Wat de één doet wekt meestal de interesse van de ander en hoewel het best eens tot ruzie leidt, spelen ze toch vooral veel samen.
Het is heel leuk om daar naar te kijken. Vaak spelen ze dan wel min of meer hetzelfde spel, maar de verschillen tussen een twee- en vierjarige, een jongen en een meisje en vooral ook tussen beide karakters zijn heel duidelijk.
Zo werd er met leeuwen en blokjes gespeeld. De kleuterzoon zette de leeuwen op de blokjes, het waren namelijk rotsen en de leeuwen gingen daar op klimmen. Daartoe mikte hij de blokjes in een omheining van van Duplohekjes en begon zijn verhaal te spelen.
De peuterdochter wilde natuurlijk meedoen. Na wat strijd om een aantal blokjes en wie met welke leeuw mocht spelen, kon ze ook aan de gang. Ze legde haar blokjes keurig op een rijtje en liet de leeuw er gezellig overheen wandelen.
Heerlijk die taferelen. Je zou er vast allerlei conclusies aan kunnen verbinden over hun persoonlijkheden. Maar ik vind het voorlopig vooral heel schattig en ben erg blij dat ze leuk met elkaar spelen.