De man en ik deden wild, heel wild. We gingen een avond uit. Met zijn tweeën. Zonder kindjes dus. Opa en oma trotseerden de storm (en dan doel ik meer op de avondspits met kids dan het waaien buiten). Ze maakten er een feestje van, want er werden pannenkoeken gebakken.
De man en ik gingen eerst eens gezellig eten bij De tafel in het centrum van Eindhoven. We aten lekker en beleefden allerlei nostalgische momenten bij het naar buiten kijken, want over de grote berg, dat is een straatnaam, geen berg, zijn we toch eindeloos gefietst.
Na het eten (was lekker, aanrader!) gingen we door naar het Parktheater. De man reserveerde namelijk al maanden geleden kaarten voor de voorstelling Doorgefokt van Sara Kroos. Na het reserveren ontdekte hij dat hij eigenlijk naar een congres zou moeten in Amerika. Maar dat ging uiteindelijk niet door. Win-win dus, want zo ging ik én naar de voorstelling én is de man gewoon thuis deze week. Goed scenario.
Daar in het Parktheater was ik een lopende bezienswaardigheid. Best wonderlijk vond ik, natuurlijk ben ik nogal zwanger en waggel ik nogal ganzig in het rond, maar dat is toch niet iets wat nooit voorkomt.
Eenmaal in de zaal werd de aandacht gericht op het podium. Wat een heerlijke show zeg. Ik voelde me bij vlagen wel een beetje aangesproken. Ik ben moeder, heb twee kleine kinderen, broed op de derde, ik blog, ik snap weinig van kunst en musea én heb ruime ervaring met niet werkende koffie-apparaten.
Tranen met tuiten heb in gelachen. Soms wat hard, soms wat plastisch, maar vooral echt heel erg grappig. We zouden het vaker moeten doen, zo’n avond uit.
View Comments (2)
Zeg, mag ik de volgende keer mee? Of dan gaan we samen en laat je de man thuis. Heb je ook geen oppas nodig! Hé, heb ik nu zomaar nog een win-winscenario bedacht?!? ?
Best een goed idee ja!! Leuk!