Het fenomeen zwangerschapsbubbel kwam al eerder voorbij, maar ik moet er toch echt nog wat over kwijt. Ik vind het namelijk nogal een wonderlijk fenomeen. Ik doel met het concept zwangerschapsbubbel op het fenomeen waarbij (hoog)zwangere vrouwen zich als het ware terugtrekken in hun eigen wereldje. Nu ik dit zo neertik, vraag ik me opeens af of mannen ook zoiets ervaren. Iemand een idee?
In ben dus inmiddels heel erg zwanger en mijn wereld is letterlijk wat kleiner geworden. Fietsen gaat goed, maar wel langzaam en ook echt niet te ver. Lopen gaat redelijk, maar vooral niet veel. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het al een exercitie om de kleuterzoon uit school te halen of boodschappen te doen.
Een deel van deze verkleining zit hem dus in een lichamelijke beperking, maar die laatste twee punten zijn met name een mentale zaak. Fysiek gaat dat namelijk prima, maar ik heb er gewoon niet zo’n zin in. Het liefst zou ik de hele dag thuis blijven en een beetje aanrommelen, wat lezen en eindeloos op de bank zitten.
Wat me ook opvalt, is dat in verandert ben in een vrij egoïstisch wezen. Ik krijg heus wel wat mee over een zekere oranje president en iets met Tweede Kamer verkiezingen, maar dat is omdat ik daar echt niet omheen kan. Verder draait het in mijn bubbel heel erg om mij en vooruit ook een beetje om de man en kindjes.
Het fascineert me wel, die bubbel. Mooi om te merken dat er zo langzamerhand echt een focus komt op het nieuwe baby’tje. En handig dat dat gewoon vanzelf gebeurt. Bij de eerste twee zwangerschappen ging het vast precies zo, maar heb ik het niet zo ervaren. Nu er ondanks het gebubbel van alles moet, valt het me echt op.
Ik bubbel nog even door!
View Comments (1)
geef maar lekker toe Bianca. Je bent aan het bouwen en voorbereiden.
Veel liefs en sterkte.