Maar eens een zelfverzonnen definitie:
Het afstruinen van keukenkastjes en koelkast op zoek naar ‘gemakkelijk’ eten.
En daar doel ik op als ik de term grazen bezig. Er word hier in huis door mijzelf en de man wel eens wat afgegraasd (en we eten heus geen gras). Zelfs de kleuterzoon heeft al wel eens de neiging om de mogelijkheden te verkennen.
Ergens vind ik dat gezoek naar eten maar irritant. Neem gewoon een boterham als je honger hebt. Maar ja, zoals gezegd maak ik mezelf er ook aan schuldig. Dus ik kan er weinig van zeggen als de mannen lopen te grazen.
Er zijn ook legitieme graasmomenten. Bijvoorbeeld wanneer je dronken bent, daar hoort veel eten bij. Maar dat komt hier eigenlijk nooit voor. Andere goede momenten zijn de ochtenden in het weekend. We (nou ja, de kinderen) kijken dan vaak een film in bed en na enige tijd komt steevast de vraag ‘wil je iets lekkers halen?’
En zo vond ik mijzelf op zondagochtend in de keuken op zoek naar eten. Het resultaat was koffie (uiteraard), sap en melk voor de kindjes, gekookte eieren, zure haring, rijstwafels al dan niet belegd met pesto en kaas of pindakaas, komkommer en rozijnen.
Aan de variatie bij ons ontbijt heeft het in ieder geval niet gelegen.