Twee verjaardagen van kleine grote mannetjes hadden we op deze zaterdag. De één werd vier, de ander drie. Beide heren herinner ik me maar al te goed als iemiemieniebabytjes. Ze worden al net zo idioot snel groot als de kleuterzoon en peuterdochter. Wat is dat toch?
Maar goed, twee feestjes hadden we. Tot grote vreugde van beide kindjes, want bij feestjes hoort meestal taart en als die twee ergens blij van worden is het wel zoetigheid. Ik heb mijn genen duidelijk doorgegeven. Behalve van taart eten houden ze ook van spelen met andere kindjes en nieuw speelgoed. Het was derhalve een topdag.
Zelf vind ik verjaardagen ook altijd leuk, en dan met name de varianten waar ik te gast ben moet ik bekennen. In het gastvrouw spelen op één van onze eigen verjaardagen ben ik gewoon net wat minder goed. Op zo’n verjaardag kun je altijd gezellig met Jan en alleman kletsen. En daarnaast vind ik taart natuurlijk ook erg lekker.
Tussen alle bedrijven door vond de kleuterzoon ook nog tijd voor een goed gesprek. Met zijn opa, via de telefoon. Heel hip met headset en de telefoon casual in zijn broekzak.
Het babyzusje van het jarige peutervriendje heb ik ook uitgenodigd tot een goed gesprek. Met haar bff-to-be (haar mamma en ik hebben bedacht dat onze jongste meisjes grote vriendinnen worden, dat lijkt ons erg gezellig). Het babyzusje vond het, toen ze nog in haar mamma’s buik zat, vrij lang fijner om met haar hoofd naar boven te liggen en besloot betrekkelijk laat een handige geboortehouding aan te nemen.
Het babymeisje in mijn buik lijkt dezelfde mening toegedaan over wat een fijne houding is. En waar de meeste kindjes bij deze termijn zwangerschap al ondersteboven liggen, ligt ons meisje dus in een zogenaamde stuit. Vandaar dat ik het babyzusje en vriendinnetje maar even heb gevraagd om uit te leggen hoe het omdraaien in zijn werk gaat.
Hopelijk sorteert het gesprek het gewenste effect, en anders hebben we in ieder geval gezellig geknuffeld.