Facebook staat er vol mee, er zijn eindeloos persberichten over te vinden en het achtuurjournaal besteedde er uitgebreid aandacht aan. De geestelijk vader van Nijntje, Dick Bruna, overleed in de nacht van donderdag op vrijdag in zijn slaap en dat nieuws gaat de hele wereld over.
Eerder ging Nijntje zelf namelijk de hele wereld over. Waar je ook komt, kinderen kennen Nijntje, of Miffy zo je wilt. Grappig vind ik dat, het simpele konijntje, dat we allemaal wel kennen, blijkt de hele wereld veroverd te hebben.
Ergens is het treurig dat haar bedenker en tekenaar overleden is. Natuurlijk vooral voor zijn nabestaanden. Toen ik het nieuws zelf hoorde en later naar het journaal keek vond ik het ergens ook wel mooi. Ik was namelijk opeens heel trots op Nijntje en die mooie oude man die haar al die jaren tekende.
Het lieve konijntje veroverde overal harten. En hoewel er vast iets te zeggen valt over stereotypering, het eerste boekje stamt uit de jaren vijftig, denk ik bij Nijntje in eerste instantie aan lief, schattig en onschuldig.
En dat staat in schril contrast met de raaakallende kerel die ik óók in het journaal zag. En met het nieuws over aanslagen en verdeeldheid.
Dick Bruna mag dan overleden zijn, in zijn werk leeft hij vast en zeker voort. En daar kan de wereld wel een beetje inspiratie uit halen!