Na een laatste rondje zwemmen moesten wij op maandagmiddag toch echt weer eens huis. We misten op een haar na de trein van drie uur in Zandvoort. Dat was niet zo erg, want zo kon de man nog snel iets te drinken halen in de locale supermarkt. Helaas bleek vervolgens de trein van een half uur later uit te vallen en werd het allemaal iets minder grappig.
Om vier uur vertrokken we uiteindelijk uit Zandvoort en het werd meteen het volgende station druk. In Amsterdam holden we heel hard naar het volgende perron waar we gelukkig onze aansluitende trein naar Eindhoven haalden.
De peuterdochter was ergens gedurende het rennen in slaap gevallen en daarom splitsten de man en ik op. Hij bleef met kinderwagen en peuterdochter op het balkon, de kleuterzoon en ik zaten in een coupé. Uiteraard had de kleuterzoon zijn nieuwe stripboek van de Lion King mee en ging daar heerlijk in zitten lezen.
Daarbij heeft hij gedurende de reis verschillende toehoorders gehad. De reacties waren leuk. Er werd gelachen om de stroom van vragen, serieus antwoord gegeven, en ik werd veelbetekenend aangekeken.
We leerden ook nog vanalles van een mede-passagier. Zo blijkt Simba ‘leeuw’ te betekenen in het Swahili, Rafiki ‘vriend’ en Hakuna Matata ‘zonder zorgen’. Dat laatste wisten we natuurlijk al. Dezelfde dame wist ons te vertellen dat het verhaal van de Leeuwenkoning afgeleid is van Shakespeares Macbeth. Ik had echt geen idee. Leuk toch?
Er kwamen ook wat opmerkingen over dat het vermoeiend moest zijn, al die ingewikkelde vragen (de moeilijkste vandaag was ‘wat is leven). Ik kan dat beamen, maar het is ook echt fantastisch. ‘Je neemt het ook zo serieus’ zij iemand bewonderend. Maar dat vind ik dus echt een vanzelfsprekendheid, want voor de kleuterzoon zijn de vragen ook heel serieus.
En zo hadden we weer een levendige treinreis.