Wat kan een mens het waarderen als er goed geslapen wordt door de kindjes hè? Ik denk dat goed slapen voor velerlei interpretaties vatbaar is, maar in mijn geval betekent het dat we een aantal keer een aantal uur achter elkaar kunnen slapen én dat we niet voor half zeven een echt wakker kind hebben.
Dat gaat hier de laatste week opeens best fijn (ik durf het haast niet op te schrijven, straks doorbreek ik het). Met name de kleuterzoon heeft er nog wel eens een handje van om om een in onze ogen nogal onchristelijk tijdstip wakker te worden en dan allerlei ingewikkelde vragen te gaan stellen:
- Ben je blij?
- Mag ik wat drinken?
- Is een leeuw wild?
- Waarom was mijn overgrootvader oud?
Het spervuur van ingewikkelde vragen gaat de hele dag door en over het algemeen kunnen we het aardig managen. Maar voor half zeven zijn de man en ik beide niet echt in staat om fatsoenlijke antwoorden te verzinnen. En dat frustreert de kleuterzoon logischerwijze mateloos.
Sinds deze week heeft hij qua slapen opeens het licht gezien lijkt het. Ergens halverwege de nacht verhuist hij van zijn eigen bed naar ons bed, en slaapt daar heerlijk verder. De peuterdochter doet iets soortgelijks, die wordt iedere nacht nog een paar keer wakker voor een slokje mammamelk. Na vier jaar voeden, word ik daar nauwelijks nog wakker voor.
Op dinsdagochtend hadden we de uitzonderlijke situatie dat de man en ik beiden uit bed waren, en de kindjes heerlijk lagen te tukken in het grote bed. Ik kon het niet laten om ze even vast te leggen nadat ik het licht aandeed. Wel zonde om ze wakker te maken trouwens…