Iemand die zegt geslapen te hebben als een baby, heeft geen kinderen.
Citeerde de man lachend terwijl hij zijn Facebooktijdlijn bekeek. Ik kan me bepaald in die uitspraak vinden want de ervaring leert dat (onze) baby’s iedere drie kwartier of anderhalf uur wakker worden. Met een beetje geluk maken ze af en toe een rukje van een uurtje of drie, maar daar houdt het de eerste maanden dan ook echt wel mee op.
Wat ik wel altijd heel opmerkelijk heb gevonden aan het slaapvermogen van kinderen, die van ons althans, is de locatie. Bedacht ik terwijl de peuterdochter bij mij op schoot in slaap viel. In de trein. Op dat moment lag de kleuterzoon tegenover haar al heerlijk te tukken in de kinderwagen.
Wij maken ons inmiddels weinig zorgen meer over reizen per openbaar vervoer in de avonduren. In ieder geval qua potentieel slaaptekort voor de kindjes. Ze vallen eigenlijk bijna altijd wel in slaap om een redelijk acceptabele tijd en zijn daarna ook vrij goed over te leggen in hun eigen bed.
Fascinerend is ook dat, wanneer ze eenmaal slapen, ze niet wakker worden van alle rumoer om zich heen. We slepen ze van trein naar bus en ze slapen door de gekste dingen heen. Dát is pas slapen als een baby!